Vergankelijkheid, aantasting door de tand des tijds en door de mens zelf zijn haar thema’s. Zij boetseert, glazuurt en schildert, wat men als oud ervaart. Toch is haar technische bekwaamheid geen doel op zich, toegevoegde materialen zoals glas, hout, ijzer, neon, en leds transformeert zij tot betekenisdragers.
Sporen van humor blijven zichtbaar, ondanks de steeds grimmiger toon van haar werk. Een vertederend, slapend varkentje heeft een verborgen beschildering van karbonades op de grill. Gevilde hazen bungelen in een nostalgisch kastje met Delftsblauwe tegels. Een door vandalen afgeslepen ruiterstandbeeld wordt in de bronzen-paarden-hemel opgenomen.
Marijke Gémessy is benoemd tot Ridder in de orde van Oranje-Nassau.
