Sinds ze met porselein kennis maakte, wilde Wilma naar het Chinese centrum van het porselein, Jingdezhen, om daar binnen de historische context met dit materiaal te werken. In 2019 werd het mogelijk middels een werkperiode in Sanbao, Jingdezhen georganiseerd door Galerie Terra Delft.
Na het verblijf in Jingdezhen werd er bij Toonbeeld in Castricum een workshop ‘chinees theepotten maken’ gegeven door Li Zhen uit Jingdezhen en Simone Haak. Wilma merkte de sculpturale kwaliteiten van de theepot als object op, evenals de manieren van monteren van de verschillende onderdelen. Door deze focus veranderde het onderwerp van Bosland van organisch en lichamelijk naar minimalistisch en abstract. Het werk is meer constructief en architectonisch.
Porselein is een verfijnd materiaal, dat vaak een hang naar perfectie oproept. Het draaien van porselein eist volledige concentratie, toewijding en timing. Maar ook andere delen van het maak-proces, zoals de klei voorbereiden en kneden en het monteren, vormen samen een soort vaststaand ritueel. Het materiaal is lastig te verwerken en mede daardoor zijn de formaten van de objecten beperkt.
Werken met porselein vraagt ervaring en kennis van de techniek en nodigt uit tot het toepassen van glazuren, die middels de stooktemperaturen een signatuur kunnen afgeven. Het celadon glazuur en de terra sigillata worden hier toegepast. Om de glazuurkarakters te beheersen via reductie of oxidatie tijdens het stoken heeft Wilma een maand gewerkt en proeven gedaan in sundaymorning@ekwc. Deze zoektocht is nog niet beëindigd, maar ondertussen is er al wel een intrigerende serie werken te zien bij de expositie ‘This is not a Teapot’ in Delft als ook op de NVK-triënnale in het Coda Museum in Apeldoorn.